هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه است

به جز آنچه تو خواهی من چه باشم
ز توست ار شادمان و گر حزینم
تو بودی اول و آخر تو باشی
تو به کن آخرم از اولینم
من از عالم تو را تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم
من از عالم تو را تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم