نازنینا بر لبت رنگی چنین دلکش نزن…
می پرستم رحم کن می خانه را آتش نزن!
با نگاهی این چنین حال جهان درهم نریز…
جنگ برپا میکند پرتاب آن مژگان تیز…
قلب من با دیدنت گوش به این عقل نکرد!
مرحبا بر خالقت که چون تورا خلق نکرد!
مرحبا برتو که آرام دل و جانم شدی…
نازنینا تا ابد مهمان چشمانم شدی..

تو دلنوازی کن دلدادگیش با من
دیوونه بازی کن دیوونگیش با من!
شعر میخوانی در گوشم آهسته…
تا شوم مستت آهسته آهسته!
شانه کن مویت شاید که بگشایی…
تاب گیسو را آهسته آهسته!
تو دلنوازی کن دلدادگیش با من…
دیوونه بازی کن دیوونگیش با من!