نباشی نفسم نیست یه لبخند به لبم نیست
یه وقتا دمغم بی رمقم دست خودم نیست
کلافم مثل اون موج که برگشته مسیرو
مثل پیرهنی که گم میکنه عطر کسی رو
دلم دیوونه خونست عاشقی کار زمونست
به هر سمتی میرم از تو هزار و صد نشونست
آخه دلم برات پر میزنه چجوری بی من خوشی
این رسم دلبریت شده یا رسم عاشق کشی
تو شبای مهتابی من شبای بارونی
حال دل ابری رو هیچ جوره نمیدونی
دل مگه چقدر تاب دوری تو رو داره
آب روی آتیشه بگی دم دمای دیداره