تو حضور مبهم پنجره ها روبروم دیوارای آجریه
خورشید روشن فردا مال تو سهم من شبای خاکستری
توی این دلواپسی های مدام جز ترانه های زخمی چی دارم
وقتی حتی تو برام غریبه ای سر رو شونه های باد میذارم

اسم تو برای من مقدسه تا نفس تو سینه پرپر میزنه
باورم کن که فقط باور تو میتونه قفل قفس رو بشکنه
منم و یه آسمون بی دریغ منم و یه کوره راه ناگزیر
ای ستاره شبای مشرقی پر پرواز منو ازم نگیر