دیوانه ی دیوانه ام مرا را رسان به خانه ای

لولی وشِ مستانه ام مرا را رسان میخانه ای

آماده ام تا چون بری با نور خود چشم مرا

کاتش بود سهمم ز عشق شوری تو حیران مرا

من نامدم اینجا به خود آورده ای سویت مرا

آورده ای تا جان دهم بی پا و بی سر کن مرا

ساقی بیا و جام ما هر دم ز می سیراب کن

ای یار ما دلدار ما ، چشمی بر این بی تاب کن

شمعی درون جان من می‌ سوزد و می سازدت

میگردد و می چرخد او همواره می رقصاندت

جانا مثال تو نبود در این ره دیوانگی

میجویمت میجویمت در خانه ی بی خانگی

هر کس که میداند تو را ، هر کو که میخواند تو را

از هستی اش فارق شده ، مستانه میخواهد تو را